اختلال شخصیت مرزی
اختلال شخصیت مرزی
بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (BPD) در کنار روانپریشی و روان پریشی قرار دارند و ویژگی آنها بی ثباتی در حالت احساسی، خلق و خوی، رفتار، روابط شی و خود تصویر است. این اختلال همچنین به عنوان اسکیزوفرنی موقت، شخصیت شخصیتی، اصطلاحی که هلن دوتش ساخته شده است، و اسکیزوفرنی غیر اختصاصی (که توسط پل هوک و فیلیپ پلیتن شرح داده شده است)، و اختلالات روانپزشکی (به عنوان فرش) اشاره می شود. در ICD-10، اختلال شخصیت نیز بی ثباتی احساسی نامیده می شود
درمان اختلال شخصیت مرزی
در زیر خلاصه ای از دستورالعمل انجمن روانپزشکی آمریکایی برای درمان این اختلال است، اما قبل از آن: یکی از بهترین درمان ها می تواند برنامه های 12 مرحله ای باشد. با توجه به این بیماری، ارتباط 12 گام و آزاد "وابستگان ناشناس" یک گزینه خوب است که به عنوان انجمن Codex شناخته شود (CODA)، که به راحتی می تواند آدرس های جلسه خود را در هر شهر با جستجوی ساده در Google پیدا کند. بازیابی در این جامعه، مانند جامعه 12 مرحله ای، مبتنی بر تجربه بازیابی از اعضای است، اما در آینده، نباید انتظار یک درمان کوتاه مدت داشته باشیم. یک رابطه قوی بین بیمار و درمانگر ایجاد شده است. مسئولیت ها و نقش های بیمار و درمانگر به وضوح و به روشنی توضیح داده شده است. درمانگر فعال و هدایت می شود. نه فقط شنوندگان منفعل هستند بیماران و درمانگر ها ارتباطات سلسله مراتبی از اولویت ها را فراهم می کنند. درمانگر با بیمار همدردی می کند و به او در کنترل رفتار او کمک می کند. انعطاف پذیری مورد نیاز است زیرا شرایط جدید (و تنش های جدید) بوجود می آیند. تنظیم، که ترجیحا توسط هر دو طرف توافق شده است. در عین حال، رویکرد فردی و گروهی مورد استفاده قرار می گیرد. روان درمانی: تحقیقات زیادی در مورد روان درمانگری برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی وجود دارد که درمان ترجیحی آنها است. به تازگی، داروهای درمانی برای به دست آوردن بهترین نتایج اضافه شده است. روان درمانی هم برای بیمار و هم درمانگر دشوار است. این بیماران به راحتی معکوس می شوند، اعمالشان تحت تاثیر قرار می گیرند و آنها منتقل می شوند، مثبت یا منفی، و نه از دو: هر دو لرزان یا ناپایدار است و در هر دو روانکاوی انتقال این مشکل است. تکرار منتشر شده همچنین ممکن است مشکلی در اتصال داشته باشد، مگر اینکه درمانگر متوجه شود که بیمار ناخودآگاه باعث می شود که درمانگر به نحوی خاص عمل کند. دو نیمه، به عنوان یک مکانیسم دفاعی، بیمار را در معرض بیماری و تشویق نسبت به درمانگر و سایر افراد در آن زمان قرار می دهد و بار دیگر احساس نفرت انگیزی می کند. رویکرد واقعیت گرا موثرتر از تفسیر ناخودآگاه عمیق بیمار است. درمانگران از رفتار درمانی برای کنترل هیجانات هیجانی و خشم بیمار و کاهش حساسیت آنها به انتقاد و رد استفاده کرده اند. توسعه مهارت های اجتماعی به ویژه از طریق تماشای ویدیو از رفتار آنها مفید است و بیمار را قادر می سازد تاثیر اعمال خود را بر دیگران و همچنین بهبود رفتار فردی خود را بهبود بخشد. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اگر به شدت در معرض روانشناختی قرار بگیرند، هر دو فرد و جمعی در محیط های بیمارستان هستند. در این محیط ها نیز کارکنان آموزش دیده ای که در مدارس و رشته های مختلف شرکت می کنند، در نتیجه از درمان های مختلفی نظیر شغل درمانی، تفریحی درمانی و مراقبت های بهداشتی بهره مند می شوند. این برنامه ها به ویژه هنگامی مفید است که محیط خانه بیمار برای بازتوانی بیمار به دلیل درگیری های خانوادگی یا سایر تنش های روانی مانند سوء رفتار با والدین مضر باشد. در یک محیط محافظت شده، بیمار مبتلا به اختلال آسیب شخصیت که بسیار تحرک و خودسرانه است می تواند محدود و نظارت شود. مطلوب است که بیمار تا زمانی که ممکن است در بیمارستان بماند تا بتواند بهبود قابل ملاحظه ای داشته باشد و در بعضی موارد ممکن است تا یک سال طول بکشد. سپس او می تواند تخلیه شود و به سیستم های پشتیبانی ویژه ای مانند بیمارستان های روزانه، بیمارستان های شبانه و خانه های ساخته شده اعطا شود. فرم مخصوصی از روان درمانگری به نام رفتار دیستیومی روانشناختی (DBT) برای درمان اختلال شخصیت مرزی، مخصوصا در بیماران مبتلا به رفتارهای نیمه خودکشی مانند رفتارهای خودپرداز مکرر استفاده می شود. درمان دارویی: درمان دارویی در مقابله با ویژگی های شخصیتی خاصی که با عملکرد کلی بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مواجه می شود مفید است. Antipsychotics ها برای کنترل خشم، خصومت و حملات روان درمانی موثر هستند. داروهای ضد افسردگی خلط افسرده را بهبود می بخشد که در این بیماران رایج است. مهار کننده های مانوویو اکسیداز (MAOIs) در بعضی از بیماران برای اندازه گیری تاثیرات ناشی از آن موثر بوده اند. بنزودیازپین ها، به ویژه الپازولام، برای کاهش اضطراب و افسردگی مفید هستند، اما در برخی از بیماران، این نوع از داروها مهار شده است
